Peter De Graef

"Mijn hart heeft zich gevuld met vreugde, mijn blijdschap wordt alom weerkaatst, 'k heb lang gedacht dat ik niet deugde, maar 't kwam dan toch goed op het laatst". Peter De Graef, uit Henry

Het TheaterFestival toont niet alleen het meest belangwekkende podiumwerk van vandaag, ze duikt ook in haar archief op zoek naar een Golden Oldie. Een voorstelling die ooit de theaterfundamenten deed trillen. Een pareltje uit de podiumgeschiedenis dat het TheaterFestival je willen laten (her)ontdekken! Golden Oldie is de monoloog Henry van Peter De Graef: een voorstelling die 23 jaar geleden de Thersitesprijs, of de prijs van de theaterkritiek, van het Nederlands-Vlaamse Theaterfestival 1997 won en keer op keer zorgde voor staande ovaties.

Het valt moeilijk om over deze tekst te schrijven, want Peter De Graef weeft een reeks verhaaldraden door elkaar die hij naar een punt voert, waar de toeschouwer van de ene verrassing in de andere tuimelt.

In een suffig dorp zucht een gefrustreerde man tegen het leven aan. Zijn vrouw heeft hij harteloos lief, zijn assistente begrijpt niets van haar baas. Wankelend tussen ambitie en wanhoop geeft de man toe aan zijn onderdrukte ellende. De afloop is catastrofaal. Ook de dorpsbewoners spelen een rol in dit bizarre avontuur waarin een engel commentaar levert en een groot konijn de sleutelrol speelt.

Op onnavolgbare wijze verweeft De Graef onwaarschijnlijke toevalligheden met alledaagse handelingen. Je vraagt je af waar dit allemaal naartoe gaat, maar op onverwachte momenten schuift alles ingenieus en perfect in elkaar. Henry omvat de opwinding van het detective-verhaal, het amusement van de conférence, de ontroering van een oprechte bekentenis en het intellectuele genoegen van de speelse geest. Wat kan theater mooi zijn.

“Henry heeft een begin en eind, maar wat daartussen gebeurt, laat zich alleen maar ervaren. … De taal waarin De Graefs engel oreert is namelijk van een ontzagwekkende schoonheid. Anderhalf uur lang golf je mee op plastische, barokke zinnen, waarin alle hoeken van het emotionele spectrum worden verkend.” De Standaard, 2020

“En dé troef van dit stuk blijft natuurlijk De Graef zelf, die er op zijn eentje in slaagt om een zaal simultaan te doen schuddebuiken, te ontroeren én intellectueel uit te dagen. Deze klassieker bewijst nog maar eens hoe coherent en volstrekt uniek het theateruniversum is dat hij heeft gecreëerd.” De Standaard, 2020

“De kern van Henry is de vraag over hoe de macht over het verhaal en daarmee die over de kosmos verdeeld is over verschillende autoriteiten, net zoals dat overigens bij Homeros het geval is. Hoe het precies zit wordt op het einde duidelijk maar dat zal de toeschouwer worst wezen. Veel leuker dan de vork en de steel is het om verloren te lopen in de meesterlijke labyrint.” Maartjes Somers / Het parool 1997

“De monoloog is een stiefkind van het theater. Maar wie Peter de Graef aan het werk ziet, is dat vooroordeel meteen kwijt. De Graef is een fenomeen. Met zijn grillige vertelsels voert hij zijn publiek langs de meest zonderlinge uithoeken van het bestaan. Een ordentelijk verhaal wordt het nergens. In zijn eentje brengt hij een reeks figuren tot leven die samen een wonderlijk universum creëren. […] De manier waarop hij met taal omgaat en de intensiteit waarmee hij het publiek bestookt, is ongeëvenaard.” Marian Buijs, De Volkskrant, 1997

“Peter De Graef sleurt het publiek genadeloos mee in een fantastisch verhaal, groots, hallucinant en vaak verpletterend. De climax komt als een klap in je gezicht. Dat finaal lachje bezorgt je beslist kippenvel.” Annemie Morisse, Gazet van Antwerpen, 1997

“Henry is een voorstelling om met open mond en blij gemoed naar te kijken en luisteren.” Fred Six, De Standaard, 1997

QUOTES VAN DE THERSITESJURY VAN HET THEATERFESTIVAL 1997
“Peter De Graef is een theatermaker pur sang. Een kunstenaar met een visie en een engagement. Een artiest die iets te vertellen heeft en die er ook wonderwel in slaagt om een ruim publiek, jong en oud, aan het denken te zetten en tegelijkertijd te ontspannen.”

“Als toeschouwer neem je deel aan een adembenemende avonturentocht in woord en spel die meer opwekt dan brave verwondering om de herkenning van de condition humain. Voortdurend word je geprikkeld om je eigen verhaal te construeren.”

“Centraal staat de dualiteit van materie en ziel, wetenschap en intuïtie, science en sciencefiction. Maar alles komt terecht in een groteske tekstmolen die met veel humor en een intelligente verbeelding bediend wordt.” 

“Henry omvat de opwinding van het detective-verhaal, het amusement van de conférence, de ontroering van een oprechte bekentenis en het intellectuele genoegen van de speelse geest. Wat kan theater mooi zijn.”

Peter De Graef is meesterverteller en winnaar van de Louis d’Or (Nederlandse prijs voor beste theateracteur). Naast acteren en regisseren, schreef hij prijswinnende teksten als Ombat, Henry, N!ks en Zoals de dingen gaan. Hij heeft een voorliefde voor eeuwenoude geschriften vol wijsheden die niemand nog lijkt te kennen. In het theater zoekt hij naar een vorm om die kennis op een directe manier, zonder de omweg van het verhaal, over te brengen naar het publiek. Hij werkte samen met diverse theatergroepen zoals o.a. Theater Malpertuis, De Werf, Paardenkathedraal en De Kolonie MT. Op televisie speelde hij in o.a. Den elfde van den elfde, en Zie mij graag.

tekst, spel, creatie: Peter De Graef
lichtontwerp: Arne Lievens
techniek: Dimitri Joly
coproductie: Het TheaterFestival Vlaanderen vzw
planning: Inge Geukens/Jimmie Dimmick
met dank aan: De Stichting vzw & De Werf Brugge (1997)